Psychoterapia to REMEDIUM na Twoje problemy, które tu i teraz Cię przerastają
Psychoterapia to zbiór metod leczących lub pomagających leczyć zaburzenia nerwicowe i zaburzenia lękowe oraz schorzenia i problemy natury psychologicznej. Może być wykorzystywana jako sposób rozwoju osobistego i / lub zawodowego, bądź jako wsparcie w poszukiwaniu sensu i równowagi w życiu.
Psychoterapia opiera się na relacji między człowiekiem potrzebującym profesjonalnego wsparcia a terapeutą. Jej fundamentem jest kontakt międzyludzki, a w centrum uwagi zawsze jest człowiek i jego prawo do szczęścia w życiu.
Psychoterapia indywidualna
Psychoterapia to spotkanie dwóch osób - jedna poszukuje pomocy a druga jej udziela. Psychoterapia indywidualna to metoda leczenia zaburzeń emocjonalnych i rozwiązywania problemów osobistych środkami psychologicznymi. Efekty zapewnia indywidualny kontakt z terapeutą. Metody oddziaływań psychoterapeutycznych różnią się w zależności od typu psychiki człowieka, od sposobu rozumienia źródeł zaburzeń psychicznych i celu terapii. Najczęściej psychoterapia indywidualna rozpoczyna się jednym lub kilkoma spotkaniami wstępnymi, zwanymi konsultacjami albo wywiadem. Wypracowane zostają zasady terapii, które m.in. określają cel terapii, częstotliwość spotkań z terapeutą, czas spotkań i ich koszt.
Psychoterapia dzieci i młodzieży
Jak rozpoznać ten moment, w którym psychoterapia będzie dla dziecka korzystnym rozwiązaniem?
Jeśli nasze zaangażowanie nie wystarcza i problemy dziecka się nasilają, jak najszybciej zareaguj – problemy dziecka mogą się bowiem pogłębić. Często problemy emocjonalne dzieci są wynikiem trudności pojawiających się w rodzinie i czekanie aż „dziecku przejdzie” nic nie daje. Jeśli doświadczamy problemów, z którymi nie umiemy sobie poradzić (od problemów z jedzeniem, kiedy dziecko odmawia jedzenia, nagle chudnie lub prowokuje wymioty, przez fobie szkolne, nerwice i częste bóle głowy lub brzucha, problemy szkolne, wagarowanie, problemy z dostosowaniem społecznym, wycofanie, po stany depresyjne) warto od razu skonsultować się z psychoterapeutą.
Psychoterapia dzieci może odbywać się zarówno za pomocą spotkań indywidualnych z terapeutą oraz za pomocą psychoterapii rodzinnej. Psychoterapia rodzinna pacjenta oznacza zaangażowanie wszystkich domowników, członków rodziny, którzy mogą przyczynić się do powodzenia sesji terapeutycznych. Dziecko nie jest w stanie dobrać odpowiedniej dla siebie metody terapeutycznej, dlatego to rodzice wspólnie z terapeutą podejmują decyzję. i wypracowują
Psychoterapia par i rodzin
Dlaczego powinniśmy przyjść na terapię wszyscy, gdy mamy problem tylko z najstarszą córką? Czemu nie może przyjść moja żona z dzieckiem, przecież ono się nie słucha jej, nie mnie? Dlaczego muszę iść z wami, skoro problem dotyczy mojego brata? Ze mną jest wszystko w porządku!
Dlatego, że rodzina tworzy określony system, w którym zachodzą ciągłe zmiany. Rodzina przechodzi przez etapy, które w naturalny sposób doprowadzają do konfliktów, problemów i kryzysów. Terapia rodzin jest formą pomocy, która pozwala na przyjrzenie się dynamice, zasadom, interakcjom panującym w rodzinie. Obecność wszystkich członków rodziny umożliwia obserwację problemu w kontekście całego systemu rodzinnego, czyli tego, jak przeżywają go wszyscy i poszczególni członkowie rodziny, a nie tylko osoba, która manifestuje problem. Poprzez korzystanie z już istniejących zasobów w rodzinie terapeuta pomaga wszystkim osobom wspólnie pracować nad zrozumieniem występujących trudności i nad rozwiązaniem problemu. W wyniku pomyślnie zakończonej terapii rodzinnej korzyści odnosi nie tylko ta osoba, która miała problemy, ale wszyscy członkowie rodziny.
Psychoterapia uzależnień
Zastanawiasz się co dalej? Odpowiedz sobie na pytania:
Czy negatywne konsekwencje (rodzinne, zawodowe, zdrowotne, społeczne) Twego nadużywania alkoholu spowodowały, że pijesz z umiarem? Poskutkowały zmianą na lepsze lub zerwaniem z nałogiem? Czy pomimo trudnych doświadczeń dalej szukasz ulgi w alkoholu, lekach, narkotykach?
Jeżeli tak, to sam sobie nie poradzisz z chorobą alkoholową, ale u nas znajdziesz pomoc.
Czy bliska Twemu sercu osoba pije i pogrąża się? Czy pomimo gróźb i zaklęć okłamuje siebie i innych?
Jeżeli tak, to jest chora. Tylko z pomocą specjalisty sobie poradzicie. Uzależniona osoba oszukuje siebie i jest przekonana, że w końcu nauczy się kontrolować picie. Współuzależniona twierdzi, że pomimo wszystko będzie miała wpływ na uzależnionego, że kiedyś przestanie pić. Nic bardziej mylnego! Skonsultuj się z naszym specjalistą, a znajdziesz odpowiedź na pytanie jak postępować w takiej sytuacji.
Przy pomocy specjalisty psychoterapii uzależnień i współuzależnień można skonstruować interwencję kryzysową, która zmotywuje do podjęcia leczenia. 'Spieszmy się rozwiązywać problemy i mądrze kochać ludzi', aby odzyskać równowagę w życiu.
Terapia pedagogiczna
Celem terapii pedagogicznej jest niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia są korygowane poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno - pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym.
Co jest sygnałem ostrzegawczym dla rodzina?
Brak osiągnięć w nauce, trudności w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych. Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych.
Terapia pedagogiczna stwarza dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwości wszechstronnego rozwoju. W celu eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji oddziałuje się za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się. Terapię pedagogiczną prowadzi się w formie indywidualnej. Prowadzi ona do pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno - motywacyjnej oraz wiedzy o umiejętnościach dziecka.
Celem terapii pedagogicznej jest:
v stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych,
v wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,
v eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji,
v zainteresowanie dziecka tym, co jest dla niego atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie jego uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.