Każda choroba przewlekła – zagrażająca życiu lub rzutująca na jakość życia – należy do wydarzeń egzystencjalnych, czyli wpływających na wszelkie aspekty życia zarówno osoby chorującej, jak i najbliższych. Zdarzenia, które powodują zachwianie równowagi życiowej, oznaczają konieczność wprowadzenia zmian. Problemy wywołane chorobą i leczeniem wpływają na wszelkie poziomy życia i funkcjonowania. Dotyczy to potrzeb psychologicznych, fizycznych i społecznych.
Psychoonkologia to interdyscyplinarna dziedzina medycyny, która skupia się na pomocy psychologicznej osobom zmagającym się z chorobami onkologicznymi. Bardzo często również psychoonkologia w swoim działaniu obejmuje wspieranie rodziny chorych. Dzieje się tak, ponieważ najczęściej z powodu poważnej choroby bliskiej osoby cierpi cała rodzina. Wiele badań pokazuje, że wsparcie psychoonkologiczne w leczeniu nowotworów odgrywa niezmiernie ważną rolę.
Człowiek słysząc diagnozę choroby nowotworowej, często przeżywa szok. Sytuacja choroby przewlekłej, jaką jest choroba nowotworowa, jest przepełniona negatywnymi emocjami – lękiem, złością, poczuciem krzywdy, poczuciem winy – z którymi ciężko sobie poradzić. Psychoonkolog pomoże uporać się z wypowiedzeniem trudnych emocji i zaakceptowaniem ich. Terapeuta zajmuje się edukacją, informacją chorego o możliwych terapiach, rozwiewaniem mitów krążących w społeczeństwie dotyczących leczenia. Rolą psychoonkologa jest przede wszystkim towarzyszenie choremu, wysłuchanie go, bycie z nim. Jego zadaniem jest wspieranie, pomaganie, informowanie i edukowanie.
Psychoonkolog proponuje rodzaje wsparcia – sesje indywidualne, z osobą towarzysząca, z rodziną oraz spotkania grupowe.
Poza klasyczną rozmową psychoonkolog może zaproponować pomoc poprzez relaksację, wizualizację, elementy arteterapii. Mają one na celu redukcję nieprzyjemnych objawów towarzyszących leczeniu farmakologicznemu – wyciszają, zmniejszają stres, obniżają poziom lęku, czy redukują ból.
mgr Małgorzata Zubiel
psychoonkolog, psycholog
